Paus Custos wees op een wit bankje bij de fontein met vissen. 'Laten we even gaan zitten.' Toen ze naast elkaar plaatsgenomen hadden, vroeg Custos Enrico te omschrijven wat hij daarnet gevoeld had. 'Het was eenzelfde warmte en geborgenheid als in Elena's ziekenkamer, toen Angelo en ik onze handen op haar legden.' 'Dat dacht ik al,' zei Custos. Na hem langdurig aangekeken te hebben, zei hij tegen zijn gast: 'Enrico, je bent een van de onzen.' 'Van wie?' 'Wat weet je van de uitverkorenen?' 'Dat zi ...