Antoine Lavoisier - Traite élémentaire de chimie, présenté dans un ordre nouveau et d'après les découvertes modernes - 1965

Antoine Lavoisier - Elementaire behandeling van chemie, gepresenteerd in een nieuwe volgorde en volgens moderne ontdekkingen - Brussel, Cultuur en beschaving, 1965 - 2 delen - xliv-322; viii, (323)-653, {2 addenda, 1 blanco) pp. - 14 x 21,5 cm.

Conditie: als nieuw.
Anastaltische prent uit de editie van Cuchet Paris uit 1789. Twee delen. Twaalf uitklapbare platen, 2 uitklapbare tafels, talrijke tafels, index. Fraaie band met goudgestempelde roodleren rugstukken.

Volgen en traceren.

Professionele verpakking.

---------------------------------------

Antoine Laurent Lavoisier, ci-devant de Lavoisier, geboren op 26 augustus 1743 in Parijs en onthoofd op 8 mei 1794 in Parijs, is een Franse scheikundige, filosoof en econoom, vaak voorgesteld als de vader van de moderne scheikunde, die zich zal ontwikkelen van de basissen en begrippen die hij heeft vastgesteld en van een nieuwe vereiste voor precisie die wordt geboden door de instrumenten die hij heeft ontwikkeld. Hij introduceerde de wetenschappelijke methode, zowel experimenteel als wiskundig, op dit gebied dat, in tegenstelling tot de mechanica, voorbestemd leek eraan te ontsnappen.

Naast de ontdekkingen van oxidatie, van de componenten van lucht en water, van de toestand van de materie, zijn zijn bijdragen aan de chemische revolutie tegelijk technisch, experimenteel en epistemologisch. Ze zijn het resultaat van een bewuste poging om alle experimenten aan te passen binnen het kader van een eenvoudige theorie waarin voor het eerst het moderne begrip element op een systematische manier wordt gepresenteerd. Lavoisier stelde het consequente gebruik van chemisch evenwicht vast, gebruikte zijn onderzoek naar zuurstof, waarvan hij de naam bedacht, stikstof en waterstof om de flogistontheorie omver te werpen, ontwikkelde een nieuwe chemische nomenclatuur die ondersteunt, wat onjuist zal blijken te zijn, dat zuurstof een essentiële bestanddeel van alle zuren. Als voorloper van de stoichiometrie vertaalde hij vooral reacties in chemische vergelijkingen die de wet van behoud van materie respecteren, waardoor het een solide experimentele basis kreeg.

Als financier van beroep, die graag nauwkeurige statistieken wilde opstellen die bruikbaar waren voor wat hij, in navolging van Condorcet, politieke rekenkunde noemde, werd hij door de koninklijke en toen revolutionaire regering ingeschakeld voor een groot aantal onderwerpen, van openbaar onderwijs tot hygiëne via het monetaire systeem. Hij produceerde ook, in het spoor van Joseph Black, de eerste experimentele warmtetheorie, niet alleen door de studie van verbranding maar ook van ademhaling en bodemfermentatie. Zijn belangrijkste werken blijven de Elementary Treatise on Chemistry (1789) en de Method of Chemical Nomenclature (1787). (vgl.Wikipedia)