Italië, Koninkrijk Napels - Banconota / Cedola Industriale Partenopea 30 Ducati 1833
Bieden
- Prijs:
- Bieden
- Hoogste bod:
- Nog niet geboden
- Sinds:
- 3 maanden+
- Gezien:
- 18 keer
- Adverteerder:
- Catawiki
- Activiteit:
- 13 jaar actief op Marktnet
Napolitaans Industrieel Bankbiljet / Coupon 30 Ducati 1833 n. 11466 - Opgericht met soevereine goedkeuring. Zeldzaamheidsindex R4 (catalogusprijs 580,00 eu).
Geleverd met certificaat van echtheid n. B12278/2023, met historisch overzicht.
Na het gunstige advies te hebben ontvangen van de Raadgevende Kamer van Koophandel van Napels en van de Consulta del Regno, zonder wijzigingen te hebben ondergaan, werd het statuut voorgelegd aan de Soeverein, die het naar verluidt goedkeurde met een echt rescript van 13 mei 1833 Het bedrijf overwoog ontginnings- en herbebossingswerken om de oude vruchtbaarheid van de vlakten van het Koninkrijk te herstellen, verlaten vanwege het stilstaande en besmette water dat ze binnendrong, en om de schade te herstellen die in de bossen, in de vlakten en langs de hellingen was aangericht. van de bergen beroofd van hun vegetatie door een zinloze cultuur. Dit was de enige manier om de handel in nationale producten te reactiveren en in dit verband werd toegevoegd dat het bedrijf van plan was om imperiums en pakhuizen te vestigen langs de Tyrrheense, Ionische en Adriatische kusten, door hen van passende regelgeving te voorzien. Het bedrijf voorzag in het Statuut ook in verbeteringen in de landbouw en de industrie van het Koninkrijk, zonder interventies ten gunste van de handel te verwaarlozen.
Het Koninkrijk van Twee Sicilië was een soevereine staat van Zuid-Europa die bestond van december 1816 tot februari 1861, of van de Restauratie tot de Eenwording van Italië.
Vóór de Franse Revolutie van 1789 en de daaropvolgende Napoleontische campagnes regeerde de Bourbon-dynastie in dezelfde gebieden, maar deze waren verdeeld in het koninkrijk Napels en het koninkrijk Sicilië.
Een jaar na het Congres van Wenen en met het Verdrag van Casalanza, de Bourbon-soeverein die daarvoor de Napolitaanse kroon op zich nam (aan deze kant van de Faro) als Ferdinand IV, en de Siciliaanse (aan de andere kant van de Faro) als Ferdinand III verenigde het koninkrijk Napels en het koninkrijk Sicilië tot één staatsentiteit, door middel van de fundamentele wet van het koninkrijk van Twee Sicilië van 8 december 1816, bijna 400 jaar na de eerste afkondiging van het Utriusque Siciliae-koninkrijk door Alfonso de Grootmoedig. Aanvankelijk was de hoofdstad Palermo (seculiere zetel van het Siciliaanse parlement), maar al het volgende jaar (1817) werd het verplaatst naar Napels. Palermo werd nog steeds beschouwd als de "hoofdstad" van het eiland Sicilië.
Het eindigde met de ondertekening van de wapenstilstand en de overgave van Francesco II op 17 februari 1861 en met de proclamatie van het Koninkrijk Italië op 17 maart van hetzelfde jaar. Na de dood van Frans I, op 8 november 1830, ging het koninkrijk over op zijn zoon Ferdinand II, toen nog maar twintig jaar oud. De jonge soeverein toonde onmiddellijk meer liberale ideeën en een minzame houding ten opzichte van het volk: hij slaagde erin om talrijke ballingen terug te roepen naar zijn vaderland en te herstellen (waaronder generaal Guglielmo Pepe, geroepen om de opstanden die uitbraken op Sicilië en Carrascosa te onderdrukken) en herstelde de het meest verdienstelijk in hun functies, niet alleen onder de officieren die onder Murat hadden gediend, waardoor ze erin slaagden de loyaliteit van de soldaten, werknemers en ambtenaren die na het Franse decennium werden ontslagen, te verzekeren.
Zijn regering werd gekenmerkt door hervormingen die gericht waren op het verbeteren van de economie en het bestuur van de staat. Met name op financieel gebied werd een aanzienlijke belastingvermindering doorgevoerd, onder meer mogelijk gemaakt door voorzichtige overheidsuitgaven en de vermindering van de gerechtskosten. Bovendien is het noodzakelijk om de inspanningen te onderstrepen die het koninkrijk vanaf 1830 heeft geleverd op industrieel gebied, waardoor de eerste kernen van een moderne productiesector konden ontstaan.
Er zijn in deze periode verschillende technische records vastgelegd. Het grootste industriële metaalbewerkingscomplex in Italië werd geboren in Campanië (Pietrarsa, tegenwoordig een museum) met meer dan duizend werknemers en het had een enorme weerklank in Europa toen het werd bezocht door tsaar Nicolaas I, die het als voorbeeld nam voor de bouw van het spoorwegcomplex van Kronstadt , de grootste scheepsbouwindustrie in Italië (in Napels en Castellammare di Stabia was de laatste met 1.800 arbeiders de eerste in Italië in omvang), het eerste stoomschip in continentaal Europa (de Ferdinando I, gebouwd op de scheepswerf van Stanislao Filosa aan de Ponte di Vigliena, nabij Napels, te water gelaten op 27 september 1818), het eerste door stoom aangedreven oorlogsschip in Italië (de Ercole pirofrigate), het eerste door een schroef aangedreven schip (de Giglio delle Onde), de eerste volledig in Italië gebouwde scheepsstoommachine (de Ettore Fieramosca), het eerste militaire schip met propeller en in metaal (de Borbone), de eerste Italiaanse maritieme code (geïntroduceerd door een jurist uit Procida), Napels was de derde hoofdstad van Europa van Nadat Londen en Parijs de straten hadden verlicht met 350 gaslampen, was Capodimonte de eerste Italiaanse stad die een experiment met elektrische verlichting organiseerde, de eerste hangbruggen in Italië (de Real Ferdinando-brug over de Garigliano en de Maria Cristina-brug), de eerste elektrische telegraaflijn ingehuldigd op 1 september 1851 tussen Caserta en Capua en het volgende jaar uitgebreid naar Gaeta, het eerste hotel voor de armen (de Real Albergo dei Poveri), de eerste spoorweg en het eerste station in Italië (1839, de Napels-Portici ), de eerste spoortunnel ter wereld (in Nocera), het eerste operahuis in Europa (de San Carlo), het eerste systeem van lenticulaire vuurtorens in Italië, het eerste astronomische observatorium (in Capodimonte), het eerste seismologische observatorium in de wereld (het Vesuvius Observatorium), de eerste muziekconservatoria, de eerste seculiere universiteiten in Europa (de Federico II) evenals verschillende scholen voor "Arts and Crafts", het eerste pensioenstelsel in Italië (met de wet op de G's ublaties en pensioenen van 3 mei 1816) en het eerste socialistische statuut ter wereld (zijdefabriek San Leucio).
Snelle verzending met DHL express koerier
Geleverd met certificaat van echtheid n. B12278/2023, met historisch overzicht.
Na het gunstige advies te hebben ontvangen van de Raadgevende Kamer van Koophandel van Napels en van de Consulta del Regno, zonder wijzigingen te hebben ondergaan, werd het statuut voorgelegd aan de Soeverein, die het naar verluidt goedkeurde met een echt rescript van 13 mei 1833 Het bedrijf overwoog ontginnings- en herbebossingswerken om de oude vruchtbaarheid van de vlakten van het Koninkrijk te herstellen, verlaten vanwege het stilstaande en besmette water dat ze binnendrong, en om de schade te herstellen die in de bossen, in de vlakten en langs de hellingen was aangericht. van de bergen beroofd van hun vegetatie door een zinloze cultuur. Dit was de enige manier om de handel in nationale producten te reactiveren en in dit verband werd toegevoegd dat het bedrijf van plan was om imperiums en pakhuizen te vestigen langs de Tyrrheense, Ionische en Adriatische kusten, door hen van passende regelgeving te voorzien. Het bedrijf voorzag in het Statuut ook in verbeteringen in de landbouw en de industrie van het Koninkrijk, zonder interventies ten gunste van de handel te verwaarlozen.
Het Koninkrijk van Twee Sicilië was een soevereine staat van Zuid-Europa die bestond van december 1816 tot februari 1861, of van de Restauratie tot de Eenwording van Italië.
Vóór de Franse Revolutie van 1789 en de daaropvolgende Napoleontische campagnes regeerde de Bourbon-dynastie in dezelfde gebieden, maar deze waren verdeeld in het koninkrijk Napels en het koninkrijk Sicilië.
Een jaar na het Congres van Wenen en met het Verdrag van Casalanza, de Bourbon-soeverein die daarvoor de Napolitaanse kroon op zich nam (aan deze kant van de Faro) als Ferdinand IV, en de Siciliaanse (aan de andere kant van de Faro) als Ferdinand III verenigde het koninkrijk Napels en het koninkrijk Sicilië tot één staatsentiteit, door middel van de fundamentele wet van het koninkrijk van Twee Sicilië van 8 december 1816, bijna 400 jaar na de eerste afkondiging van het Utriusque Siciliae-koninkrijk door Alfonso de Grootmoedig. Aanvankelijk was de hoofdstad Palermo (seculiere zetel van het Siciliaanse parlement), maar al het volgende jaar (1817) werd het verplaatst naar Napels. Palermo werd nog steeds beschouwd als de "hoofdstad" van het eiland Sicilië.
Het eindigde met de ondertekening van de wapenstilstand en de overgave van Francesco II op 17 februari 1861 en met de proclamatie van het Koninkrijk Italië op 17 maart van hetzelfde jaar. Na de dood van Frans I, op 8 november 1830, ging het koninkrijk over op zijn zoon Ferdinand II, toen nog maar twintig jaar oud. De jonge soeverein toonde onmiddellijk meer liberale ideeën en een minzame houding ten opzichte van het volk: hij slaagde erin om talrijke ballingen terug te roepen naar zijn vaderland en te herstellen (waaronder generaal Guglielmo Pepe, geroepen om de opstanden die uitbraken op Sicilië en Carrascosa te onderdrukken) en herstelde de het meest verdienstelijk in hun functies, niet alleen onder de officieren die onder Murat hadden gediend, waardoor ze erin slaagden de loyaliteit van de soldaten, werknemers en ambtenaren die na het Franse decennium werden ontslagen, te verzekeren.
Zijn regering werd gekenmerkt door hervormingen die gericht waren op het verbeteren van de economie en het bestuur van de staat. Met name op financieel gebied werd een aanzienlijke belastingvermindering doorgevoerd, onder meer mogelijk gemaakt door voorzichtige overheidsuitgaven en de vermindering van de gerechtskosten. Bovendien is het noodzakelijk om de inspanningen te onderstrepen die het koninkrijk vanaf 1830 heeft geleverd op industrieel gebied, waardoor de eerste kernen van een moderne productiesector konden ontstaan.
Er zijn in deze periode verschillende technische records vastgelegd. Het grootste industriële metaalbewerkingscomplex in Italië werd geboren in Campanië (Pietrarsa, tegenwoordig een museum) met meer dan duizend werknemers en het had een enorme weerklank in Europa toen het werd bezocht door tsaar Nicolaas I, die het als voorbeeld nam voor de bouw van het spoorwegcomplex van Kronstadt , de grootste scheepsbouwindustrie in Italië (in Napels en Castellammare di Stabia was de laatste met 1.800 arbeiders de eerste in Italië in omvang), het eerste stoomschip in continentaal Europa (de Ferdinando I, gebouwd op de scheepswerf van Stanislao Filosa aan de Ponte di Vigliena, nabij Napels, te water gelaten op 27 september 1818), het eerste door stoom aangedreven oorlogsschip in Italië (de Ercole pirofrigate), het eerste door een schroef aangedreven schip (de Giglio delle Onde), de eerste volledig in Italië gebouwde scheepsstoommachine (de Ettore Fieramosca), het eerste militaire schip met propeller en in metaal (de Borbone), de eerste Italiaanse maritieme code (geïntroduceerd door een jurist uit Procida), Napels was de derde hoofdstad van Europa van Nadat Londen en Parijs de straten hadden verlicht met 350 gaslampen, was Capodimonte de eerste Italiaanse stad die een experiment met elektrische verlichting organiseerde, de eerste hangbruggen in Italië (de Real Ferdinando-brug over de Garigliano en de Maria Cristina-brug), de eerste elektrische telegraaflijn ingehuldigd op 1 september 1851 tussen Caserta en Capua en het volgende jaar uitgebreid naar Gaeta, het eerste hotel voor de armen (de Real Albergo dei Poveri), de eerste spoorweg en het eerste station in Italië (1839, de Napels-Portici ), de eerste spoortunnel ter wereld (in Nocera), het eerste operahuis in Europa (de San Carlo), het eerste systeem van lenticulaire vuurtorens in Italië, het eerste astronomische observatorium (in Capodimonte), het eerste seismologische observatorium in de wereld (het Vesuvius Observatorium), de eerste muziekconservatoria, de eerste seculiere universiteiten in Europa (de Federico II) evenals verschillende scholen voor "Arts and Crafts", het eerste pensioenstelsel in Italië (met de wet op de G's ublaties en pensioenen van 3 mei 1816) en het eerste socialistische statuut ter wereld (zijdefabriek San Leucio).
Snelle verzending met DHL express koerier
Meer informatie:
http://www.catawiki.nl
Advertentienummer: 94610698